ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କ ଅନୁସନ୍ଧାନରୁ ଜଣାପଡ଼ିଛି ଯେ ପ୍ରାୟ ୬୦ କୋଟି ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ପୃଥିବୀରେ ଏକ ଦିନର ସମୟ ଥିଲା ମାତ୍ର ୨୧ ଘଣ୍ଟା, ଆଜିର ୨୪ ଘଣ୍ଟା ନୁହେଁ। ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ହେଉଛି ପୃଥିବୀ ଓ ଚନ୍ଦ୍ର ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଗୁରୁତ୍ୱାକର୍ଷଣ ଶକ୍ତି ଏବଂ ଜଳଭରଣା (tidal effect) ପ୍ରକ୍ରିୟା।
ଚନ୍ଦ୍ର ପୃଥିବୀରୁ ପ୍ରତି ବର୍ଷ ପ୍ରାୟ ୩.୮ ସେଣ୍ଟିମିଟର ଦୂରେଇ ଯାଉଛି, ଯାହା ପୃଥିବୀର ଆବର୍ତ୍ତନ ଗତିକୁ ଧୀମା କରୁଛି। ଏହି ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ‘ଟାଇଡାଲ ବ୍ରେକିଂ’ କୁହାଯାଏ। ଚନ୍ଦ୍ରର ଗୁରୁତ୍ୱାକର୍ଷଣ ପୃଥିବୀର ସମୁଦ୍ରରେ ଜଳଭରଣା ସୃଷ୍ଟି କରେ, ଯାହା ପୃଥିବୀର ଘୂର୍ଣ୍ଣନକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ କମାଇ ଦିନର ସମୟକୁ ବଢ଼ାଇଛି।
ପୁରାତନ ଜୀବାଶ୍ମ ଓ ଭୂତତ୍ତ୍ୱ ରେକର୍ଡ ଅନୁସାରେ, ସେତେବେଳେ ଏକ ବର୍ଷରେ ୪୦୦ରୁ ଅଧିକ ଦିନ ଥିଲା କାରଣ ପୃଥିବୀ ଅଧିକ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ଘୂରୁଥିଲା। ଗବେଷଣା ଅନୁଯାୟୀ, ପ୍ରତି ଶତାବ୍ଦୀରେ ପୃଥିବୀର ଆବର୍ତ୍ତନ ସମୟ ପ୍ରାୟ ୧.୮ ମିଲିସେକେଣ୍ଡ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି। ଏହା ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଧରି ଜମା ହେବା ଫଳରେ ଆଜି ଆମେ ୨୪ ଘଣ୍ଟାର ଦିନ ଦେଖୁଛୁ।
ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଏକ ଧୀର ପ୍ରକ୍ରିୟା ହୋଇଥିବାରୁ ମଣିଷ ଜୀବନକାଳରେ ଏହାର ପ୍ରଭାବ ଅନୁଭବ ହୁଏ ନାହିଁ। ତେବେ ଆଗାମୀ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବର୍ଷରେ ଦିନର ସମୟ ଆହୁରି ବଢ଼ିବ ଓ ଚନ୍ଦ୍ର ପୃଥିବୀରୁ ଆହୁରି ଦୂରେଇ ଯିବ। ଏହି ଗବେଷଣା ପୃଥିବୀର ଅତୀତ ଓ ଭବିଷ୍ୟତ ବିଷୟରେ ଏକ ରୋଚକ ଚିତ୍ର ଉପସ୍ଥାପନ କରୁଛି।