ଭୋପାଳ: ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ସିଦ୍ଧି ଜିଲ୍ଲାର ଖଦ୍ଦି ଖୁର୍ଦ ଗାଁରୁ ଏକ ଜନସାଧାରଣର ପ୍ରତିବାଦ ଓ ରାଜନୈତିକ ଉଦାସୀନତାର ଚମକପ୍ରଦ ଉଦାହରଣ ସାମ୍ନାକୁ ଆସିଛି। ଜଣେ ଅନଲାଇନ ଇନଫ୍ଲୁଏନସରଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ଗାଁର ଆଠ ଜଣ ଗର୍ଭବତୀ ମହିଳା ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ହସ୍ପିଟାଲ ଯିବା ପାଇଁ ଏକ ପକ୍କା ରାସ୍ତାର ଦାବି କରିଛନ୍ତି।
ଖଦ୍ଦି ଖୁର୍ଦ ଗାଁରେ କୌଣସି ପକ୍କା ରାସ୍ତା ନାହିଁ। ଗର୍ଭବତୀ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ, ବିଶେଷତଃ ଗର୍ଭାବସ୍ଥାର ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ଥିବା ମହିଳାମାନଙ୍କୁ, କାଦୁଅ ଓ ଅସମାନ ରାସ୍ତା ଦେଇ ହସ୍ପିଟାଲ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବୋହି ନିଆଯାଉଛି।
କିନ୍ତୁ ଏହି ପ୍ରତିବାଦ ପରେ ତୁରନ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ହେବା ବଦଳରେ, ନିର୍ବାଚିତ ପ୍ରତିନିଧିମାନଙ୍କଠାରୁ ଉପେକ୍ଷା, ବିଡ଼ମ୍ବନା ଓ ଅବହେଳା ଦେଖାଦେଇଛି। ଲୀଲା ସାହୁ, ଯିଏ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ଏକ ଲକ୍ଷରୁ ଅଧିକ ଫଲୋଅର୍ସ ରଖିଛନ୍ତି, ୨୦୨୩ରେ ଏକ ଭିଡିଓ ପୋଷ୍ଟ କରି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ଓ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ମନ୍ତ୍ରୀ ନୀତିନ ଗଡ଼କରୀଙ୍କୁ ଟାଗ୍ କରି କହିଥିଲେ, “ଆପଣ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶରୁ ୨୯ ଜଣ ସାଂସଦଙ୍କୁ ଜିତାଇଛନ୍ତି। ଏବେ ଆମେ ଗୋଟିଏ ରାସ୍ତା ପାଇପାରିବୁ କି?”
ଭିଡିଓଟି ଭାଇରାଲ ହେବା ପରେ, ସିଦ୍ଧି ଜିଲ୍ଲାପାଳ ଓ ସାଂସଦ ତୁରନ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଏକ ବର୍ଷ ପରେ ମଧ୍ୟ ରାସ୍ତାର ଅବସ୍ଥା ଅପରିବର୍ତ୍ତିତ—ଅନିର୍ମିତ, ଅସୁରକ୍ଷିତ ଓ ବିକାଶର ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଅଦୃଶ୍ୟ। କେବଳ ଲୀଲା ସାହୁଙ୍କ ପ୍ରସବର ତାରିଖ ପାଖେଇ ଆସିଛି।
ବିଜେପି ସାଂସଦ ରାଜେଶ ମିଶ୍ର କହିଛନ୍ତି, “ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରସବର ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ତାରିଖ ଥାଏ। ଆମେ ତା’ର ଏକ ସପ୍ତାହ ପୂର୍ବରୁ ରାସ୍ତା ତିଆରି କରିଦେବୁ।” ସେ ଆହୁରି କହିଛନ୍ତି, “ଯଦି ସେ (ଲୀଲା) ଚାହାଁନ୍ତି, ତେବେ ଆମ ପାଖକୁ ଆସନ୍ତୁ। ଆମେ ଖାଦ୍ୟ, ପାଣି ଓ ଯତ୍ନ ଭଳି ସମସ୍ତ ସୁବିଧା ଯୋଗାଇବୁ। ଏହାକୁ ସାର୍ବଜନୀନ ଭାବେ ଆଲୋଚନା କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ।”
ଏକ ବର୍ଷ ଧରି ଚାଲିଥିବା ପକ୍କା ରାସ୍ତାର ଦାବିକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ବଦଳରେ, ସାଂସଦ ଏହାକୁ ଏଡ଼ାଇ ଦେଇ କହିଛନ୍ତି, “ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରାସ୍ତା ହେତୁ କୌଣସି ପ୍ରସବ ସମସ୍ୟା ଘଟିଛି କି? ଆବଶ୍ୟକ ହେଲେ ଆମ ପାଖରେ ହେଲିକପ୍ଟର ଓ ବିମାନ ଅଛି। ଆଶା କର୍ମୀ ଅଛନ୍ତି, ଆମ୍ବୁଲାନ୍ସ ଅଛି। ଚିନ୍ତା କ’ଣ?”
ସାଂସଦ କହିଛନ୍ତି ଯେ ବନ ବିଭାଗର ଆପତ୍ତି ହେତୁ ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟ ବିଳମ୍ବ ହୋଇଛି, କିନ୍ତୁ ପ୍ରକଳ୍ପ ଆରମ୍ଭ ବା ସମାପ୍ତିର କୌଣସି ସମୟସୀମା ଦେଇ ପାରିନାହାଁନ୍ତି। ଦୁଇ ଦିନ ପୂର୍ବେ ଲୋକ ନିର୍ମାଣ ବିଭାଗ ମନ୍ତ୍ରୀ ରାକେଶ ସିଂହ କହିଛନ୍ତି, “ଯଦି କେହି ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ପୋଷ୍ଟ କଲେ, ଆମେ ଡମ୍ପର କିମ୍ବା ସିମେଣ୍ଟ କଂକ୍ରିଟ ପ୍ଲାଣ୍ଟ ନେଇ ପହଞ୍ଚିବୁ କି? ଏହା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ।”
ସେ ଆହୁରି ଯୁକ୍ତି ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ବଜେଟ୍ ସୀମିତ ଏବଂ ଅନଲାଇନରେ ପୋଷ୍ଟ ହୋଇଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦାବିର ସମାଧାନ କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ। ସେ କହିଛନ୍ତି, “ସାମ୍ବିଧାନିକ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଅଛି। ଯଦି ଏହା ଗ୍ରାମୀଣ ରାସ୍ତା, ତେବେ କେଉଁ ଏଜେନ୍ସି ଦାୟୀ ତା’ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ। ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପୋଷ୍ଟ ଉପରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବୁ ନାହିଁ।” ଏହି ଘଟଣା ଗ୍ରାମୀଣ ଅଞ୍ଚଳରେ ମୌଳିକ ସୁବିଧାର ଅଭାବ ଓ ପ୍ରଶାସନିକ ଉଦାସୀନତାକୁ ପୁନର୍ବାର ଉଜାଗର କରିଛି।